یه خصوصیت اخلاقی جدیداً برام پررنگ شده
البته بهتر بود که ننویسم
اما مینویسم که اگه بعدها یادم رفت،با خوندن اینجا یادم بیاد
"حسادت زودگذر" اسمشو گذاشتم!
در لحظه یهو یه حس وحشتناکی ته دلم به وجود میاد که البته بعد از شاید یکی دو ساعت کامل از بین میره و از خودم خنده م میگیره به خاطر این نوع طرز فکرم اما متاسفانه هست دیگه!
شاید اگه کتاب ورام بود میتونست یه کمکی بهم بکنه که این حس تشدید نشه ....
امشب به همسرجان گفتم بریم پارک ملت!
اولش زیاد استقبال نکرد اما با همون زبون چرب و نرم راضی شد!
مگفت محیطش جالب نیست
حتی دم دمای منم به این نتیجه رسیدم که کاش نیومده بودیم مخصوصاً که خانم کوچولو همه ش غر میزد و خوابش میومد
اما وقتی رسیدیم هوای پارک و خلوتی نسبیش و دیدن آدمهایی که خوشبختانه خیلی هم با ما متفاوت نبودن ما رو ترغیب کرد توی این تعطیلات بیشتر اونجا بریم!
پ.ن. پارک ملت!تو خیلی برای من خاطره داری! کاش میشد کمرنگ بشی ...
بعد از یه ساعت غلت زدن توی رختخواب دیدم بعد از سی شب بیداری انگار حالا حالاها باید بگذره تا این ساعت خوابمون درست بشه!
فلذا بی خیال خوابیدن شدیم و دست به دامن اینترنت!
باشد که رستگار شویم ....
وای خدایا مرسی
دو تا سایت آشپزی تووووووووووووووووووووووووووووووووووپ
آشپزخانه کوچک من http://www.yemalilar.com/
کافه شمشیری http://www.shamshiricafe.com/
کاشکی آدمها مثل قبل میشستن و یادداشتهاشون رو توی ورق مینوشتن!یه وقتایی که بر میگردم عقب کلی ذوق میکنم از خوندن خاطرات!اما حیف که به این دنیای مجازی نمیشه دل بست!
آشپرخونه ی این خونه مون دقیقاً توی کوچه ست،اونم نه یه کوچه خلوت! واسه همین لحظات ظرفشویی یکی از لحظات شیرینه زندگیه مخصوصاً اگه روز باشه کی بی دغدغه ی دیده شدن بتونی بیرون رو دید بزنی!
خیلی لذت بخشه دیدن حرکت زندگی ...
چند تا پست توی ذهنمه که به ترتیب مینویسم
بعد از مدتها سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام
معصومه راست میگه اینجا انگار بیشتر به ادم میچسبه ....
حالا بین این دو تا وبلاگ باید یکی رو انتخاب کنم چون دوست دارم دوباره بنویسم
دیروز توی کلاس پروژه فضاءل 10 نفر بودیم که با یکی فامیل در اومدیم با یکی دوست با یکی آشنای وبلاگی و ...
چقدر دنیا کوچیکه ها!!!
