تقویم بادصبا رو داشتم نگاه میکردم,یهو دیدم نوشته شهادت محسن ابن علی!!!!
یعنی به فاصله ده روز از رفتن پیغمبر؟؟؟یعنی اینقدر زود مردم یادشون رفت که این خونه,خونه ایه که پیامبر هروقت از جلوش رد میشد بهشون به نام "اهل بیت"سلام میکرد!!!
اینقدر زود یادشون رفت که این بانویی که پشت در ه,تنها دختره پیغمبرشونه!این آقایی که میخوان به زور ازش بیعت بگیرند,همونیه که سال قبل اون همه جمعیت باهاش بیعت کردند....
خدایا!پناه میبرم به تو از نفسم,از امتحانهای زمانم,از بدعاقبتی, ....
دیشب از اون شبا بود که هی میرفتم توی تختم باز یه فکری منو میکشید بیرون،باز مینوشتم لیستم رو باز بر میگشتم و تا حدودای دو و نیم - سه اینجوری گذشت!
حدودای هشت بود که با صدای آروم موبایلم بیدار شدم،مامان گفت رسیدن کربلا!
دیگه نخوابیدم و مرغها رو گذاشتم سرخ بشن،چایی درست کردم و تا همسرجان بیدار بشه زودی دسشویی رو پودر ریختم که بشورم...
همسرجان بیدار شد و صبحانه نخورده زد بیرون از خونه (کاری که ازش بسیار بعیده،اما حالش زیاد خوب نبود)
دخترک هم بیدار شده بود و با هم صبحانه خوردیم و تند تند بازار شام رو جمع و جور کردیم که دسوتامون میخوان بیایند ...
به دخترکم گفتم که هر چی دوست داری دوستات باهاش بازی کنن رو بذار توی سه طبقه اول کمدت بقیه رو بگو من بردارم!اما هرچی گذاشتی دیگه اجازه نداری به دوستات بگی برندار یا اجازه نداری یا ....
و امروز واقعاً شرایط خوب بود! گهگاهی با هم کنتاکت پیدا میکردند که بنظرم بیشتر برای این بود که خوابشون میومد و خسته بودند اما در کل با هم خیلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی خوب بازی کردند!
اینو هم نوشتم که یادم بمونه این طفلکان معصوم واقعاً هر روزشون با روز قبل فرق میکنه!
یادمه ماه مبارک رمضان اوج درگیری دخترک با هم سن و سالاش بود و الان شاید بعد از گذشت پنج شش ماه واقعاً روند رو به رشد واضحی پیش اومده!
کاش ما هم میشد توی بندگی خدا روز به روز بهتر بشیم ... کاش فرشته هایی که دارن اعمالمون رو ثبت میکنند بگن خدایا! این بنده ت از ماه مبارک رمضان خیلی آدم تر شده! کارهای بدش کمتر شده،بهتر یاد گرفته طرف گناهان نره،نمازاش بهتر شده .... اما حیف که .... :(
مامانم حدودای 10 زنگ زده که ما الان ستون هشتصدیم! خیلی خوبه
پسر و عروس فلانی فردا میایند،تو هم باهاشون بیا
پاشو بیا
و من باید هی بگم مامان نمیشه!کسی همراهم نیست و هی صدا قطع و وصل بشه و من باز این جملات رو تکرار کنم ....
کاش این حرفا به گوش صاحبخونه میرسید
کاش دعوتمون میکرد
پ.ن. امروز به خودم گفتم دیگه توی هیچ سایتی نرم واسه دیدن بلیط.... اما بازم نشد!
حالم رو به راه نیست و دیدن مردمی که با چندتا بچه و با پای پیاده دارن میرن زیارت آقا حالمو بدتر میکنه
هر روز یکی بهت مسیج میزنه که داره میره مربلا
هر روز توی یه پستی میخون یکه یکی طلب حلالیت کرده برای رفتن
هرشب با مامانم که صحبت میکنم
هوایی تر میشم
کاش لایق بودیم ....
دیشب سر یه ماجرایی به این نتیجه رسیدم که یه وصیت نامه بنویسم(البته یه دونه دارم اما اون موقع وضع مادی م بهتر بود بیشتر وصبت کرده بودم:دی )
خلاصه توی ذهنم یه نامه بلند بالا به همسرجان نوشتم و یه نامه بلند بالا به معصومه جانم!
توی نامه معصومه پسوردا و یه سری ادم و شماره تلفن بود که میبایست بهشون بگه فلانی مرده,حلالش کنید
توی نامه همسرجان هم تنها دارایی م رو ازش خواستم که خرج چند سال نماز و چهل و اندی روزه قرضی م کنه و بعد هم از طرف من حلالیت بگیره از مادر و خواهر و .... اقوام کلا!
بعد یه وخ به خودم اومدم خب حالا که چی؟!مثلا تا زنده بودی نمازا و روزه هایی که گردنت بود رو انجام ندادی,تا تونستی هم غیبت کردی و بهتان زدی و دل شکوندی و "گند زدی" حالا وقتی مردی یکی دیگه بره بگه حلال کنید,تازه اونا هم توی رودروایستی یا حالا هرچی بگن حلال!!!اونوخ دم پل صراط نه,همین برزخ رو چجوری میخوای بگذرونی وقتی از تو میلیاردها میلیارد برابر بهتراش گفتن که سخته,گفتن که هر چیزی جواب داره,....
کاش یادم نره,اصل زندگی اونوره ....
پ.ن. راستش اصل نگرانیم بعد از مرگم دخترکم بود,خدا کنه لحظه اخر شیطان همینو دست مایه قرار نداده.... به قول رفیقم همونی که اونو افریده به فکر بقیه ش هم هست!!!
من هنوز هم امید دارم به پیاده روی اربعین ...
خدایا! لطفاً این امید ما رو ناامید نکن
دوستان دعا کنید لطفاً، که دعای دوست در حق دوست ان شالله مستجاب میشه
امشب بعد از نماز مغرب مامان اینا رفتن که انشاالله اربعین کربلا باشند و عده ی زیادی در حسرت نرفتن,آه کشیدند ....
چند نفر ازم پرسیدند شما نمیری باهاشون,گفتم ان شاالله تا اربعین طلبیده میشیم
من هنوز امیدوارم
