5 شنبه توی خیابون راه میرفتیم و ماه رو با دست به خانم فاطمه نشون میدادم و واسش "تو که ماه بلند آسمونی" رو میخوندم. البته به سبک و سیاق خودم و با اشعاری که خودم تغییر داده بودم!
از آقای همسر سوال کردم که اینو کجا شنیدی گفت از مامان بزرگم!از هر کی سوال میکردم یه آدرسی میداد،خودم هم از زبون اینو اون شنیده بودم ...چند روز قبل سرچ کردم رسیدم به اینکه اینو یکی به اسم هنگامه یاشار خونده!به آقای همسر که گفتم گفت دانلودش میکردی ببینیم چیه اما من گفتم حیفه اونوخ ذوق خودمون رو توی تغییر شعر از دست میدیم!
اینم اصل شعر:
تو که ماه بلند آسمونی
منم ستاره می‌شم دورتُ می‌گیرم
اگه ستاره بشی دورمُ بگیری
منم ابر می‌شم روتُ می‌گیرم
اگه ابر بشی رومُ بگیری
منم بارون می‌شم چیک چیک می‌بارم
اگه بارون بشی چیک چیک بباری
منم سبزه می‌شم سر در می‌آرم
تو که سبزه می‌شی سر در میاری
منم گل می‌شم و پهلوت می‌شم
تو که گل می‌شی و پهلوم می‌شینی
منم بلبل می‌شم چهچه می‌خونم
پ.ن. این پست مال هفته ی قبله اما نمیدونم چرا نمایش در وبلاگش رو برداشته بودم!!!
برچسب ها : مادرانه ,
