خانم کوچولو خیلی به حرکات صورت من،حالت صورت من حساسه!
بارها شده که من توی حال و هوای خودم بودم بعد میگه مامان چرا قیافه ت اینطوری بوده بعد مثلاً حالت ناراحتی یا حالت خوشحالی رو میاره توی صورتش!البته هنوز اسم احساسات رو بلد نیست کامل اما لذت میبرم این همه دقیقه نسبت به من!
یه وقتایی که از دستش ناراحتم،اخمام میره توی هم،ازم میپرسی؟"مامان خوشحالی؟" مثلاً میگم نه! بعد هی سوال میپرسه که چرا و چی شده و ...
حتی یه وقتایی میگه چرا اخلاقت اینجوریه؟!بهش میگم خودت فکر میکنی چرا؟!دلیلش رو میگه خودش فسقلی!
آخر سر هم که مثلاً از دلم در آورده یا عذر خواهی کرده،اگه من هنوز اون حالت توی چهره م باشه مجبورم میکنه که بخندم!
کاش زندگی رو میشد مثل این بچه های پاک و معصوم گذروند، در لحظه شادن در لحظه غمگینن هیچی انگار توی دلشون نیست ...
برچسب ها : مادرانه ,
